The making of van het theaterstuk: kostuums passen

Twee dagen voor het optreden zijn we kostuums gaan passen.
Meer dan 3 uur hebben we met 20 kinderen in dit klein rommelkot doorgebracht.
De zoektocht tussen het ongelooflijke aanbod was wel heel plezant!
De kinderen mochten uitkiezen wat ze maar wilden. En dat voor 1 tot 2 euro per pakje!

 Deze prachtige meid is door de dames in onze naaiklas verkleed, adembenemend!

 Dit schattig ventje speelt een grote rol als het hert waar Rama op gaat jagen.
Hij heeft een spraakgebrek en wou graag de hoofdrol spelen. Dat was natuurlijk een beetje moeilijk, maar hij heeft toch een waardige rol gekregen waar hij suuuuuper trots op is.
Al meer dan een maand komt er alleen nog maar "Deer, me, deer!" uit :)

 Liesje zal één van de apen spelen uit het apenleger. Jammer genoeg was er geen kostuum in haar maat, maar blits zal ze er zeker wel uitzien!

 En deze jongenman speelt Hanuman, de aanvoerder van het apenleger:. Jammer genoeg zie je zijn lange staart niet op deze foto.
Dit is zonder twijfel één van onze meest geëngageerde acteurs. Hij neemt zijn rol heel serieus op, kende op 1 seconde zijn tekst, kan acrobatische apenkuren en trommelt fantastisch op zo'n Indische trommel. Toptalentje

the making of van het theaterstuk: de generale repetitie

Afgelopen weekend hielden we de generale repetitie. Onze kinderen van Tiom Laura doen dans-en acteer werk en Marinka home (de zuster-home) doet dans, acrobatie en muziek.

 Iedereen was plots ontzettend zenuwachtig. Bijna niemand durfde nog te dansen. Behalve onze jongste meisjes, die stonden meteen klaar om hun dansje te placeren

 De repetitie verliep exact zoals ik had verwacht; het enige wat Marinka home moest doen, was hun muziek meenemen. Toen ze aankwamen beseften ze dat ze dat vergeten waren... Op z'n Nepalees!
Toen we de muziek na een halfuur eindelijk hadden, stonden er 50 nummers op 1 usb-stick dus was het bij al de scènes 10min wachten tot wanneer ze het juiste nummertje gevonden hadden. Wat een soep! 't Is te hopen dat het met het echte optreden vlotter verloopt

Iedereen had plots zo'n podiumvrees terwijl ze normaal al hun dansjes constant staan te showen.
Gelukkig kwamen ze na een tijdje los en heeft iedereen alles meegedaan. Alles ziet er mooi en perfect uit.
Nu nog de timing, want da's een concept dat ze hier in Nepal nog niet echt kennen...

making of van het theaterstuk: de repetities

 Eens ik het stuk had uitgeschreven, drukte ik voor iedereen de papieren af met de tekst en de hele scene, maar daar ben ik snel van afgestapt.
Ze kunnen allemaal vlot engels met me praten, maar wanneer ze iets van een blad moeten aflezen gaat het plots heel stroef. "Help me" wordt dan plots 'H-h-h-e-l-p...  me?"

 Na de 2e scene heb ik het anders aangepakt. Vanaf dan heb ik eerst de scene uitgelegd, ze zelf het laten ervaren en spelen en hen zelf de tekst laten verzinnen, in de stijl van: what do you think Sita would say now?

 Dat liep perfect! Ze onthouden allemaal hun tekst. Ze zeggen elke keer iets anders, maar dat vind ik net fantastisch. Het is duidelijk dat ze het verhaal, de scene en het plot begrijpen en dat het niet uitmaakt of je nu zegt 'Ravan has stolen Sita/ Sita is kidnapped/ Ravan took Sita away/....

 Zelfs de allerkleinsten doen dat super.
Ik heb hen gewoon conversaties laten voeren zonder dat ik zelf iets moest zeggen of bijsturen, prachtig om te zien.

 Iedereen leeft zich erg goed in in zijn rol. Hier zie je een wurgscène tussen de hoofdpersonages

Het is wel vaak nodig om hen te stimuleren en hen een beetje 'uit hun kot te lokken'. Ik moet dan ook vaker alles buiten proportie naspelen. Plezier voor mij én voor hun :)

The making of van het theaterstuk: crea deel

 We zijn nu volop in de weer voor het theaterstuk dat ik ben aan het maken met de kinderen: Rama en Sita. Een typisch Indisch sprookje dat alle kinderen hier kennen over de held die de ontvoerde prinses gaat redden.
Hier waren we de decors aan het maken!

Dit is het woud. De meisjes tekenden dit gewoon vanuit hun losse pols en binnen het uur was alles geschilderd. Een prachtig eindresultaat!

 Hier waren de jongens het paleis aan het schilderen. Dat was een pak moeilijker, maar zoals je hieronder kan zien, was het wel de moeite waard

 We hebben ook met alle kinderen zwaardjes gemaakt uit karton en aluminium folie. De kleinsten spelen namelijk het apenleger en daar horen natuurlijk wapens bij. Al durf ik te wedden dat ze na 30 seconden kapot zullen zijn tijdens het optreden in al hun enthousiasme

Maar ze hebben zich alvast goed geamuseerd met het maken ervan ;)

Op naar de pottenbakkerij

 Deze week gingen we met de kinderen naar een pottenbakkerij. Dit is een project van Shangril-la home waarbij moeilijke jongeren een alternatieve loopbaan opleiding krijgen aangeboden (in plaats van de school die iedereen verplicht moet volgen). Ze kunnen op een therapeutische manier zich uiten door te  kleien en boetseren.
Dit is in een prachtig dorpje in de natuur, tussen de bergen. Heeeeerlijk om te wandelen in het zonnetje. Echt in vakantiestemming!

In het atelier kregen al de kinderen (en wij) een hoopje klei om zich op uit te leven. 
Heel leuk om hun creativiteit eens de vrije loop te kunnen laten gaan, want da's hier uitzonderlijk!

 Achteraf moesten we het niet in de oven leggen, maar konden we het laten drogen in de hete Nepalese zon tot alles hard was

 Daarna hebben we geluncht op het dak van de pottenbakkerij. Middageten in Nepal is 1 gigantisch pak koeken per kind. Beeld je hierbij een pak in met daarin 15 à 20 biscuits. Voedzaam!









Wel heerlijk zonnen daar zo met z'n allen!

En toen we thuiskwamen hebben we alle beeldjes nog eens geschilderd ook. Een mega creatieve dag voor onze kinders!
20 minuten later hebben de kleutertjes alle beeldjes die stonden te drogen kapot gemaakt...
Maar da's dan weer een goeie les in de vergankelijkheid

Liesje en Laura (per ongeluk) in het circus

 Liesje en ik gingen vorig weekend naar een circusvoorstelling.
Toen we daar aankwamen waren de circusartiesten gewoon wat aan het spelen en ravotten. Ik vroeg de manager wanneer de show zou beginnen. Die wist totaal niet waarover ik het had. Blijkbaar was de flyer die ik had gekregen van een optreden een jaar geleden!!!
De man vond het zo zielig dat we anderhalfuur voor niets hadden gereisd dat hij voorstelde dat we dan maar de repetities mee zouden doen!

We kregen eerst hoelahoeplessen. Man, da's moeilijk!
Ik bakte er niks van, buiten 1 oefening en daar heb ik dan maar snel een foto van laten nemen.
Mijn armen staan nu nog vol blauwe plekken.
Niks voor mij!

 Trapeze was wel meer mijn ding!
Ik draag hier elke dag in Nepal van die losse flodderbroeken. Die dag had ik voor het eerst in 3 maanden mijn skinny jeans (die nog mooi opgeplooid in mijn valies zat) aangedaan.
Moet dat natuurlijk lukken dat ik voor de eerste keer in mijn leven onverwachts allemaal gymnastiek en lenigheidsoefeningen moest doen.
Mijn doel van de dag was: mijn broek niet scheuren. En kijk is aan, tis gelukt en het zag er bijna nog elegant uit ook!

Deze move was iets minder elegant, maar wel mega moeilijk (ookal ziet het er zo niet uit).
Ik heb er nu al 2 weken rugpijn van!

Moe, vol blauwe plekken, spierverrekkingen en een halve lumbagoo keerden we naar huis. Maar we hebben gratis en voor niks mogen repeteren met hét Nepalese circus van Kathmandu en wie kan dat zeggen?

Diwali lichtfestival

 Vorige week was het 4 dagen lang tihar en diwali; het lichtfeest. Alle meisjes hadden danskostuums gehuurd en zagen er praaachtig uit!

 Oooooveral op straat worden  er lichtjes opgehangen en kaarsjes gezet. Het is een beetje de sfeer van een kerstmarkt, maar dan over een complete stad.
Voor een stad waar amper elektriciteit is, is het ongelooflijk om plots alles verlicht te zien

 Alle kinderen gaan dan 3 dagen lang van deur tot deur zingen en dansen voor geld en snoep. Een beetje zoals onze 3 koningen, maar dan een halfuur lang. Het is soms lang aanschuiven vooraleer je je optreden kan beginnen. Wij vonden de eerste avond nergens een plekje.
Hier waren we verzeild geraakt in een sloppenwijk (waar de moeder van één van onze kinderen woont) om eindelijk eens op te treden.

 De meisjes dansen en de jongens maakten muziek. Dat doen ze super goed ook!
Enkel jammer van de zatlappen die er tussen komen gedanst..
Maar bon, de kinderen hebben bijna een uur lang opgetreden dus ze waren content!

 Ook overdag treden ze overal op (iedereen heeft toch verlof). Hier dansten ze in shangril-la home

 Ook liesje en ik moesten élk optreden dansen.
Wij deden een combinatie van de macarena en gangam style, tot groot vertier van de Nepalese bevolking. Nadat ze telkens een hele dag en avond op dansende kinderen stonden te kijken, kwamen er plots 2 blanke grietjes met westerse moves. Giieeren, gillen en applaus. Naar het schijnt verdubbelde dankzij ons de opbrengst!
Dansen voor het goede doel ;)

 Hier speelde onze groep op het dak van onze stagebegeleidster

 Na elk optreden wordt er door de eigenaar een schoteltje gelegd met geld en snoepjes.
Hier zijn onze dames de buit aan het binnenhalen die achteraf eerlijk verdeeld wordt onder 20 kinderen

Hier traden de kinderen van Marinka home (onze zuster-home) op. Een fantaaastische band! Enkel jammer dat er geen elektriciteit was op het moment dat ze hun elektricsche gitaren en microfoon aansloten..
That's Nepal!
Maar het was wel een bangelijk feestje!

Gezegende dieren

 Tijdens de 4 vakantiedagen van tihar wordt elke dag een ander dier vereerd. De eerste dag de kraai en de tweede dag de hond.
Al die gore, schurftige straathonden werden op slag kweet ni hoe schattig en lief!

 Je moet je inbeelden dat je op 1 dag zo'n 40 honden ziet. Na een tijd valt dat niet meer op.
Maar deze dag, haha, ik liep al lachend over straat, zo leuk dat die beesten er plots allemaal uitzagen!

 Voor elke deur wordt ook een mandala gemaakt in veeeleee kleurtjes. Dan wordt er ook altijd fruit bij gelegd. Dan trekken ze met koeienstront een lijn tot aan de deur en in hun huis. Dit zou financiële voorspoed brengen...
Stinkend.. ja! Rijk? Ik vrees van niet

 De derde dag worden de koeien vereerd. Hihihi, ook zo'n grappig zicht!

En dit was de mandala van ons tehuis. Zie je de bruine vlekken in de rechterbovenhoek? Verse koeienmest! Deze werd ook geveegd over alle trappen in het huis. Heeeerlijk!

Schminken!

 Als het weer een zoveelste staking is waardoor de kinderen niet naar school gaan (gebeurt de helft van het jaar), dan moeten wij ze entertainen.
Een van de vele Nederlanders hier had schmink uit de Hema meegenomen en wij hebben ons eens goed laten gaan.

 Alle jongens wouden batman of spiderman zijn. Geen idee hoe dat moest, maar het eindresultaat was toch gewenst blijkbaar.

 Het is trouwens niet zo simpel om te verven op een bruine huid. We hebben er 10 lagen op moeten doen vooraleer je er iets van kon zien :p

Deze kleine spruit kan nog niet echt praten. Daar heb ik gebruik van gemaakt om eens geen spiderman of batman te tekenen. BAM, een tijger, dat zal jij worden! En hij was trots hoor. De rest van de dag deed hij enkel: wwwrraaaall