making of van het theaterstuk: de repetities

 Eens ik het stuk had uitgeschreven, drukte ik voor iedereen de papieren af met de tekst en de hele scene, maar daar ben ik snel van afgestapt.
Ze kunnen allemaal vlot engels met me praten, maar wanneer ze iets van een blad moeten aflezen gaat het plots heel stroef. "Help me" wordt dan plots 'H-h-h-e-l-p...  me?"

 Na de 2e scene heb ik het anders aangepakt. Vanaf dan heb ik eerst de scene uitgelegd, ze zelf het laten ervaren en spelen en hen zelf de tekst laten verzinnen, in de stijl van: what do you think Sita would say now?

 Dat liep perfect! Ze onthouden allemaal hun tekst. Ze zeggen elke keer iets anders, maar dat vind ik net fantastisch. Het is duidelijk dat ze het verhaal, de scene en het plot begrijpen en dat het niet uitmaakt of je nu zegt 'Ravan has stolen Sita/ Sita is kidnapped/ Ravan took Sita away/....

 Zelfs de allerkleinsten doen dat super.
Ik heb hen gewoon conversaties laten voeren zonder dat ik zelf iets moest zeggen of bijsturen, prachtig om te zien.

 Iedereen leeft zich erg goed in in zijn rol. Hier zie je een wurgscène tussen de hoofdpersonages

Het is wel vaak nodig om hen te stimuleren en hen een beetje 'uit hun kot te lokken'. Ik moet dan ook vaker alles buiten proportie naspelen. Plezier voor mij én voor hun :)