Dag 2: dus daarom noemt men dit een ontwikkelingsland...

De aankomst was al een choque op zich. Je hebt hier niet zoiets als een voetpaden met wegen ertussen. Er is maar 1 straat. Met als gevolg dat mensen, auto's, koeien, moto's, honden,... door elkaar heen lopen. Ze passeren letterlijk op een halve centimeter van je voeten. Heel beangstigend! Onderweg naar het hotel zagen we een moto ongeluk, de mensen lagen onder het bloed op straat. Jakkes, de eerste toon was gezet

 Het kriooeeelt hier van het volk, heel bedrukkend, claostrofobisch en stresserend.

Nu is het het einde van het regenseizoen.
Dat wilt zeggen: modder overal! Je moet overal kijken waar je je voeten zet.

En hier zullen wij ons eten moeten kopen!