Kumari festival

De Kumari is’ the living goddess’. Verschillende meisjes van een bepaalde kaste worden op hun 3, 4 jaar geselecteerd om uitverkoren te worden tot Kumari. Ze moeten een ruimte betreden waarin 108 dode buffelhoofden liggen en ze worden bang gemaakt door maskers en muziek. Het meisje dat niet huilt, wordt de kumari.  Volgens het internationaal verdrag van de rechten van het kind is dit compleet schandalig, maar hier is het een grote en belangrijke traditie.
Het meisje wordt beschouwd en behandeld als een godin tot de dag dat ze ziek wordt of bloed verliest. Daarom mag ze de grond niet raken of kortom ‘iets’ doen om wondjes te voorkomen. Meestal wordt ze rond haar 12 jaar vervangen wanneer ze menstrueert.  Dan keert ze terug naar het normale leven bij haar ouders. Ze krijgt een mager loontje en is geen interessante bruid omdat ze nooit heeft leren kuisen, koken,… Arm, arm, arm kind met andere woorden! Van godin naar plebs.
7 Dagen in het jaar mag het meisje naar buiten komen. En daar waren wij bij!

Indra jatra is het aller belangrijkste feest van het jaar hier in Kathmandu. Dan wordt de Kumari prinses in een chariot (ken het nederlandse woord niet) rondgedragen door de stad. Het publiek wordt ZOT. Er lopen duizenden duizende mensen rond. Het is moeilijk om te omschrijven als je het zelf niet hebt gezien. Het is het best te vergelijken met  100 mierennesten die met elkaar oorlog voeren. Je ziet gewoon een miljoen krioelende hoofdjes door elkaar. Er lopen mannen in maskers en kostuums rond die worden gevolgd door een massa mensen. Er wordt ook voortdurend getrommeld en met simbalen geslagen waardoor je erg wordt opgehitst. Vreemd genoeg breken er geen rellen of gevechten uit. Het blijft over het algemeen redelijk peaceful.

Als je goed kijkt zie je mij helemaal in het midden zitten, met een rood jurkje aan. We hebben er in totaal 3 uur gezeten om De kumari zo'n 30 seconden voorbij te zien komen.

Deze olifant rent tegen topsnelheid doorheen de massa, gevolgd door een hele groep lawaaimakende jongens. Telkens als de olifant voorbij komt, begint het hele publiek te gillen. Klinkt als een soort wave

       Dit is de chariot waarop de Kumari wordt voortgetrokken.








En hier zie je dan een prachtshot van het kleine meisje zelf!

Dit zijn de mannen met maskers die lopen, vechten en dansen doorheen het volk

’s Avonds nam Cristeena (dochter van de televisiebaas) ons mee op sleeptouw. De elektriciteit wordt ook volledig afgesloten dus het was er pikkiedonker. Zonder twijfel één van de spannendste momenten uit mijn leven. We waren met een groepje van 10 Europeanen die werden gedropt tussen het feestgedruis. We moesten continu lopen lopen lopen om niet vast te geraken tussen de massa of vertrappeld te worden bij the chariot. Het is mega donker, je ziet enkel zwarte kopjes, je wordt heel de tijd opgehitst door de muziek en roepende mensen en zoekt panisch naar een blanke huid of blond/bruin haar om iemand te herkennen. Ik voelde me echt in een videogame of een cheape horrorfilm. Onmogelijk om vast te leggen op camera.

 

Hier wordt de Kumari uit de chariot gehaald. Ze mag de grond zelf niet raken dus ze wordt heel de tijd gedragen. Toen ze eruit werd gehaald werd ze even naar boven getild zoals Rafiki ook Simba in de lucht stak. Gevolgd door hetzelfde gejuich en geroep als de safaridieren in de lion king

Zonder twijfel één van de speciaalste en spannendste gebeurtenissen die ik al heb meegemaakt. Als een op hol geslagen rock werchter in de duisternis terwijl uit het niks af en toe mannen in maskers opduiken. 

En dat allemaal voor een kleutertje dat haar leven niet kan en mag leiden… Vreemd volk die Nepalezen!