Naar de waarzegster

 Deze week zijn we naar de waarzegster gegaan.
Het was een arm vrouwtje dat in een krot woonde met daarin een zelfgemaakt altaar.
Ze deed gebeden aan de goden, pakte wat rijst in haar hand en kon zo alles over ons vertellen. Ze brabbelede aan 1 stuk door terwijl een meisje alles voor ons in het Engels vertaalde.

 Over Liesje wist ze te vertellen dat ze heel rustig is, verstandig praat en een rond huis heeft, allemaal waar! Ze zei ook dat ze zal trouwen met een heeel rijke man!

Mij vertelde ze dat mijn man 3 huizen heeft in het buitenland, dat we 2 geplande kinderen zullen krijgen en dat er onverwachts een derde zal komen :p. Ze zei ook dat ik veel zal reizen en dat mijn broer mij een huis zal geven, daar kijk ik alvast naar uit.
Wat heel straf was, was dat ze wist dat ik al lang pijn heb in mijn rechterzij en in mijn onderrug. Toen was ik toch even onder de indruk.
Wat wel even vervaagde toen ze heel zelfzeker zei dat ik niet vaak make-up en juwelen draag, behalve 1 ring... Goed zien kon de helderziende dus duidelijk wel

Toch een speciale ervaring!

Een bergtocht met de boys

 Vandaag hebben we een fikse wandeling gedaan met de kinderen die nog in het tehuis zijn deze vakantie, en dat zijn enkel jongens (en 1 meisje). We zijn dus steil omhoog in de bergen en jungle gegaan. Een praaaachtige wandeling met mooie en frisse natuur en hier en daar een aap.

 De jongens zijn zo'n schatjes; Ze beginnen wat te puberen dus doen graag stoer (met hun Gangam style T-shirts en zonnebrillen die ze dragen als er geen zon is), maar ze zijn stuk voor stuk zo lief en vriendelijk!

Naar dit klooster zijn we gewandeld, ongelooflijk mooi, het leek wel een paradijs.
De wandeling had een hoog Sound Of Music gehalte, zo als jonge vrouw met de kinderen in de bergen trekken en het klooster in/uit gaan :p

Dit was het klooster. Zoals je kan zien lag het hooog op de berg, boven de bomen. Aan de zijkant lag de was van de monniken te drogen.

Voor de jongens was het gewoon heel plezant om op alle tempels en stupa's te klimmen en klouteren. Let ook op ons schoeisel. Ik helemaal in trekkersoutfit met mijn bergbeklimmersschoenen, en al die jongens hebben de hele tocht gedaan op hun sletsen, haha

De jongens gaven ons hele de tijd bloemen om in ons haar te steken (schattig toch??!), maar deze bloemen gaven ze ons om op te drinken! Natuurlijk hebben we hen eerst  laten proeven, stel u voor dat ik vergiftigd zou worden zeg? Maar het bleek een suuuper lekker sapje te zijn van honing! Ja jong, we hebben veel bloemen gezopen die tocht

Tika tika tika

 Hier in Nepal heeft alles een aparte feestdag en wordt echt alles gezegend of aanbeden. Vandaag werd ijzer gezegend. In het naaiatelier in Tiom Laura werd dan ook een puja gehouden voor alle naaimachines, de scharen en het strijkijzer. Alles werd overgoten door kokosmelk en rijst. Het was een heel plechtig momentje dus wij probeerden onze lach in te houden bij het zicht van de naaimachines en het strijkijzer in het nat en onder de bloemen en rijst. Ja ja, dat zal zeker voorspoed brengen..

 Ook wij kregen allemaal een tika van de naaister. Ze plakken dan een hele brok rijst onder een rode stof op je kop. Gedurende de hele dag vallen er dan rijstkorreltjes over je gezicht

 En zo lopen de begeleidsters van Tiom Laura dus een hele dag rond!

En niet alleen de mensen, strijkijzers, scharen en naaimachines, maar ook honden krijgen een tika!
Zelfs auto's en moto's, alles wordt ingezegend!

Gaan zwemmen met enkel kinderen die niet kunnen zwemmen!

Deze week zijn we met onze home (Tiom Laura) en de zusterhome (Marinka) gaan zwemmen. Suuuuper leuk! Ik had al wat horrorverhalen gehoord over zwembaden in Nepal, maar dit zwembad was gigantisch groot en proper! Enkel ijskoud, maar zolang de zon schijnt is dat compenseerbaar

 Eeeeen klein detail: de kinderen (en een deel van de staf) kunnen niet zwemmen! Niet zo verwonderlijk want er is amper water in Nepal. So why should you?
Liesje en ik hebben ons best gedaan om hen te leren zwemmen, maar man, wat is dat moeilijk! Hier waren we de benen aan het oefenen. Maar het was al snel duidelijk dat het meer hun doel was om zoveel mogelijk te splashen dan je benen op een productieve manier te gebruiken..

Hoe je je armen moest gebruiken was iets makkelijker uit te leggen: first you do namaste en then push them away. Zo riepen ze in koor: NAMASTE AND PUSH, NAMASTE AND PUSH. Hoe dan ook, iedereen verviel telkens weer in rondspetteren als een hondje.

Resultaat: Liesje en ik hebben 3 uur aan een stuk élk kind daar op onze rug doorheen het zwembad gedragen. Het was een gigantisch zwembad, maar ze konden maar op 1/4e spelen want 3/4e lag in het diep. Wij hebben onze wateraerobics wel gehad met de ganse dag veerboot te spelen. In ieder geval heeft iedereen zich wel rot geamuseerd, inclusief wijzelf!

p.s: merk op dat je hier dus geen bikini mag dragen, alle vrouwen en meisjes moesten een soort jurkje dragen. Da zouden wel meer vrouwen aan de Belgische kust ook mogen doen me dunkt

Verkleedfestijn: Liesje en Laura worden in de sari gezet

 De meisjes vonden het fantastisch om ons op te maken. Ze hebben enkele doeken waarmee ze zich mogen verkleden en dus vonden ze het een topplan om hun twee didi's te verkleden als Nepalese dames.

 Dit is de Indische manier om een sari te dragen, maar dat vonden ze lelijk. Wij zien nog steeds niet het verschil tussen Nepalees, Indisch of Griekse toga's eerlijk gezegd, maar plezant was het zeker!

Dhashain, vakantie voor de kinderen!

Heel vorige week en komende week is het Dhasain, een heel belangrijke vakatie voor de Nepalezen. Dan gaat iedereen naar zijn familie. De kinderen in ons tehuis die familie hebben mogen ook allemaal naar huis. Eigenlijk mogen ze elk weekend naar huis, maar geen enkele ouder komt ooit zijn kind ophalen/bezoeken. Er wordt gezegd dat je het hele jaar ongeluk hebt als je tijdens Dhashain je kinderen niet ziet. Dit is dan ook één van de enigste periodes per jaar dat de ouders wél hun kinderen hier komen ophalen.

 Van de 35 kinderen blijven er zo'n 13 in het tehuis. En die kinderen verwennen we natuurlijk extra hard met leuke activiteiten, uitstapjes en a whooole lot of Lauralove.
Kan ook niet anders als je ziet wat voor schattige dropjes het allemaal zijn. Onbegrijpelijk dat hun familie hen niet komt ophalen. Hoewel het voor sommigen natuurlijk erg moeilijk/ver/duur is om tot hier te komen. 

Hilaaaaaarisch momentje. Plots hoorde ik alle kinderen gillen. Toen ik me omdraaide zag ik dat er een aap over onze speelplaats liep! Hij had een ajuin ofzo gepikt en besloot hem op te eten op ons balkon, hahaha, zo'n grappig zicht. Dit is in 3 dagen tijd 2 keer gebeurd. Live entertainment!
We hebben ook een aap zien inbreken in een huis. Dat gebeurt naar het schijnt wel vaker. Wij hebben nog steeds niet besloten wat we liever in onze kamer vinden: een aap of een dikke kakkerlak (ons huidig huisdier).

Massages ^^

 

Kathmandu stikt van de sauna’s en spa’s! Wij hebben ons dan ook flink laten verwennen na al dat werken. We betaalden €13 voor een massage van 2 uur: full body massage, voetmassage en een facial. De vrouwtjes komen echt op de tafel gekropen om je rug te masseren (redelijk pijnlijk voor mij). Tijdens de voetmassage ben ik in slaap gevallen, maar de facial was zeer verfrissend na crèmeke nummer 10 da ze erop smeerden.

De dag erna ontmoetten we 2 Canadese jongens, ze zijn allebei muzikant en redelijk zweverig. Ze zijn extreem spiritueel ingesteld, maar dat vonden wij wel eens grappig voor een avondje.
Ik vertelde hen dat mijn rug zoveel pijn deed van de massage de dag ervoor. één van de jongens was een self-claimed masseur.
Zoals je ziet was ik eerst nogal cynisch.

Maar  eigenlijk deed hij dat wel super goed!
Hij heeft mijn rug compleet los gemasseerd.
Toen hij begon met van die 'can you feel the energy flowing through your vains?'zever, werd ik wel weer met mijn voetjes naar de grond getrokken.
Toen vroeg hij me om mijn ogen te sluiten en me te focussen op de pijn in mijn lichaam. Ik voelde 1 puntje op mijn schouderblad erg steken. En plots uit het niks, zonder dat ik er iets over zei, legde hij zijn vinger daarop. Heel creepy. Hij zei: oh yeah, it's because we're tuned in'...
Toen de jongens elkaar begonnen te masseren met genotskreetjes hebben we het restaurant toch maar verlaten.
Maar van die rugpijn was ik toch maar mooi verlost!

Bij de tandarts en nutteloos huiswerk maken

De kinderen hun tanden zijn hier in een verschrikkelijke staat. De meesten hadden nog nooit hun tanden gepoetst voor ze hier binnenkwamen met als gevolg dat de meesten erg rotte tanden hebben, ze al veel hebben moeten laten trekken of opvullen, zelfs de aller kleinsten.
Liesje en ik gingen gisteren mee met 3 kleine meisjes van 7 jaar. De kliniek was nog redelijk deftig. Behalve dat de elektriciteit geregeld uitviel (maar da’s hier normaal),dat de slabbetjes die ze moesten dragen nog bloedvlekken hadden van de vorige patiënt en dat het ziekenhuis erom bekend staat de dokters er hun diploma kunnen kopen . Het waren serieuze ingrepen, maar ze waren heel dapper terwijl ze onze handen platknepen.

Op een gegeven moment vroeg de tandarts of we naar buiten wouden gaan. Van op de gang hoorden we Elisha gillen door merg en been, brrrrr verschrikkelijk, echt zoals in een film. Het heeft zeker een dikke 5minuten aan een stuk geduurd. Het arme kind. En ook de arme kinderen die dit moesten aanhoren, wetende wat hen nog te wachten stond…

Een momentje dat je echt bij je mama wil zijn, maar ze konden lekker knuffelen met ons en zich nestelen op onze moederlijke schoot en borst. Op deze foto zie je hoe het hier dagelijks gaat: iedereen wil op uw schoot zitten of affectie hebben, met ruzie, gehuil en geklop als gevolg. Vooral ’s ochtends is het een strijd wie mijn handje mag vasthouden: welke 2 van de 30 halen het?

Maar na de middag waren alle pijntjes vergeten!
We moeten hier altijd verplicht 2 bananen eten, eentje mag niet ...













De kinderen krijgen hier absurd veel huiswerk. Ze moeten elke dag alle cijfers van 0 tot 100 overschrijven, voluit en in cijfers. Ook de kleintjes van 3 jaar. Die snappen er natuurlijk geen bal van en steken het potlood gewoon in hun mond of in mijn oor. Schrijven op papier vatten ze nog niet, maar dat wil het onderwijssysteem hier niet aanvaarden. Liesje en ik keren altijd doodmoe naar huis omdat we uren lang op de grond met hen bezig zijn om hen te laten schrijven. We doen gemiddeld 45minuten om hen 2 keer het cijfer 11 te laten schrijven. Voor ons een cijfer, voor hen gewoon gekras op een blad. Absurd en frustrerend onnuttig.

Zo gaf ik ook bijles wiskunde en fysica, jawel IK, LAURA VAN ALPHEN!!! Het staat allemaal in zo’n moeilijk Engels dat de kinderen gewoon de letters van de woorden vanbuiten leren en opschrijven, maar totaal geen idee hebben wat er staat… Heel heel heel frustrerend  voor mij als pedagoog om te zien dat ze dus niks leren, enkel overschrijven.
Toen ik zag dat de kinderen Engelse woordenboeken moesten overschrijven met woorden en een uitleg die ze compleet niet begrijpen, was voor mij de maat vol en ben ik naar  huis gegaan. Bah, wat een onderwijssysteem!