Bij de tandarts en nutteloos huiswerk maken

De kinderen hun tanden zijn hier in een verschrikkelijke staat. De meesten hadden nog nooit hun tanden gepoetst voor ze hier binnenkwamen met als gevolg dat de meesten erg rotte tanden hebben, ze al veel hebben moeten laten trekken of opvullen, zelfs de aller kleinsten.
Liesje en ik gingen gisteren mee met 3 kleine meisjes van 7 jaar. De kliniek was nog redelijk deftig. Behalve dat de elektriciteit geregeld uitviel (maar da’s hier normaal),dat de slabbetjes die ze moesten dragen nog bloedvlekken hadden van de vorige patiënt en dat het ziekenhuis erom bekend staat de dokters er hun diploma kunnen kopen . Het waren serieuze ingrepen, maar ze waren heel dapper terwijl ze onze handen platknepen.

Op een gegeven moment vroeg de tandarts of we naar buiten wouden gaan. Van op de gang hoorden we Elisha gillen door merg en been, brrrrr verschrikkelijk, echt zoals in een film. Het heeft zeker een dikke 5minuten aan een stuk geduurd. Het arme kind. En ook de arme kinderen die dit moesten aanhoren, wetende wat hen nog te wachten stond…

Een momentje dat je echt bij je mama wil zijn, maar ze konden lekker knuffelen met ons en zich nestelen op onze moederlijke schoot en borst. Op deze foto zie je hoe het hier dagelijks gaat: iedereen wil op uw schoot zitten of affectie hebben, met ruzie, gehuil en geklop als gevolg. Vooral ’s ochtends is het een strijd wie mijn handje mag vasthouden: welke 2 van de 30 halen het?

Maar na de middag waren alle pijntjes vergeten!
We moeten hier altijd verplicht 2 bananen eten, eentje mag niet ...













De kinderen krijgen hier absurd veel huiswerk. Ze moeten elke dag alle cijfers van 0 tot 100 overschrijven, voluit en in cijfers. Ook de kleintjes van 3 jaar. Die snappen er natuurlijk geen bal van en steken het potlood gewoon in hun mond of in mijn oor. Schrijven op papier vatten ze nog niet, maar dat wil het onderwijssysteem hier niet aanvaarden. Liesje en ik keren altijd doodmoe naar huis omdat we uren lang op de grond met hen bezig zijn om hen te laten schrijven. We doen gemiddeld 45minuten om hen 2 keer het cijfer 11 te laten schrijven. Voor ons een cijfer, voor hen gewoon gekras op een blad. Absurd en frustrerend onnuttig.

Zo gaf ik ook bijles wiskunde en fysica, jawel IK, LAURA VAN ALPHEN!!! Het staat allemaal in zo’n moeilijk Engels dat de kinderen gewoon de letters van de woorden vanbuiten leren en opschrijven, maar totaal geen idee hebben wat er staat… Heel heel heel frustrerend  voor mij als pedagoog om te zien dat ze dus niks leren, enkel overschrijven.
Toen ik zag dat de kinderen Engelse woordenboeken moesten overschrijven met woorden en een uitleg die ze compleet niet begrijpen, was voor mij de maat vol en ben ik naar  huis gegaan. Bah, wat een onderwijssysteem!