Les geven in een Nepalees schooltje

 Vooraleer we les gingen geven, gingen we eerst observeren in een school.
Wat een chaos... Ze zitten met 30 in een klein klasje, er is geen stoel of bureau voor de leerkracht want het is verboden voor hen om te zitten (en er is gewoon geen plaats). De leerkrachten kwelen doorheen het lawaai van de kinderen. Kortom, er wordt niks zinnig overgebracht of geleerd buiten roepen en overschrijven

 Mooi geschilderd was deze school wel (zo zijn ze zeker niet allemaal hoor). Let er ook op hoe ze mensen altijd blank schilderen! Heel raar en ik snap niet waarom

Wat ook op viel is dat er leerkracht vaak niet in de klas was. Om de 20 à 30 minuten komt er een andere leekracht. Die roept dan iets, schrijft op het bord het huiswerk en is dan weer weg. Geen wonder dat er altijd chaos is in die klasjes

 Ironisch is wel dat de eerste 10min van de dag militair strikt verlopen. De leerkrachten lopen tussen de leerlingen en kijken of alle kleertjes en haartjes goed zitten, hun nagels geknipt zijn, de veters vast zitten... Wie niet in orde is, krijgt straf!

 Ze moeten dan allemaal het volkslied zingen en ochtendgymnastiek doen op het ritme van de trom. Een mini koreaans legertje 

En toen kwam het moment dat we ze zelf mochten les geven. Hier lijken ze heel braaf, maar het was een nachtmerrie! We speelden bingo met de tafels (3x5=...? BINGO), maar eerst moesten we de tafels herhalen. Ze hebben ze allemaal geleerd en toch kenden ze enkel de tafel van 1 vanbuiten. Daar viel dus al niet veel mee aan te vangen

Ik heb mijn stem op 30minuten kapot gekregen. Ik heb enkel moeten roepen om ze te proberen stil krijgen, maar helaas. Als hun eigen juf dat al niet kan, dan kan een nieuw blank jong meisje dat al zeker niet.
Een ervaring was het wel. Lesgeven hier... NOOIT!

Op avontuur in Shiva Puri

 Vorige week trokken we op avontuur doorheen Shiva Puri, een nationaal park waar panters, tijgers, luipaarden, apen,... zitten.
We vonden de juiste ingang niet en zijn op compleet onconventionele paadjes het woud ingetrokken. Compleet onverantwoord en lekker spannend!
Zulke bruggetjes waren daar onderdeel van

 Vaak was er dus geen echt pad en namen we de dierenpaadjes. Hier moesten we door heeldere aardgeulen. Helemaal 127 hours!

We hadden alvast een goei lunchpakketje om te eten tussen de aapjes, insecten en vooral veel stront van grote beesten!

We zijn in uren tijd nieeemaand tegengekomen, behalve deze oude gekke man. Vreemd figuur. Hij heeft de helft van mijn waterfles opgedronken terwijl we nog 3uur lang de berg moesten opklimmen..

En dit was het prachtige uitzicht waarvoor we de tocht ondernomen. Daaaag Himalaya!

 Onderweg naar boven kwamen we dit kleine meisje en haar papa tegen. Ze konden geen woord Engels, maar maakten duidelijk dat we hen konden volgen, dat was iets veiliger.
Ocharme dat klein kindje, ze moest met zo'n grote zak op haar rug zeulen terwijl wij al lagen te puffen om ons lunchpakket bergop te dragen.

Zulke uitzichten zal ik toch missen in België

Mooie uitzichten

Dit zijn nog enkele prachtige uitzichten waar wij dagelijks op kijken. Voor mij is het al een gewoonte dus ben het eigenlijk altijd vergeten om met jullie te delen

Dit is vanuit ons hotel. Check de bergen op de achtergrond!

Zonsondergang vanuit het tehuis

Volle maan! Altijd heel belangrijk voor Nepalezen

Mooooomoooo

Het nationale gerecht hier zijn momo's. Een beetje de kruising van ravioli en een loempia. Heeeel lekker, maar best moeilijk om te maken. Je moet wat vlees in een lapje deeg doen en het dan op een heel speciale manier vouwen.
Onze guesthouse organiseerde een avondje om het ons (Liesje, mij en de invasie Hollanders hier) te leren. We hebben in totaal zo'n 500 momo's gemaakt en ze waren allemaal op! Heeerlijk!

Papegaaitje leef je nog?

De kindjes zingen dit momenteel constant!

Laatste show

 Afgelopen zaterdag was het ons laatste optreden.
Vorig weekend moest het publiek wachten tot de kinderen klaar waren. Deze keer moesten de kinderen wachten op het publiek dat nog moest vertrekken op het moment dat de show ging beginnen :p.

 Maar uiteindelijk waren al onze 50 stoelen weer bezet. Nu mochten alle vriendjes en vriendinnetjes komen kijken. Ook enkele leerkrachten kwamen naar hun leerlingen in glansrol kijken.
Zelfs de buren kwamen over de dakrand piepen om

 Al onze jongste dropjes uit Tiom Laura stonden klaar om het apenleger te spelen. Ik ben blij dat de bruine verf toch nog wat te zien was op hun bruin huidje :p (daar hadden we op voorhand niet over nagedacht)

En dit zijn de hoofdacteurs: Rama en Laxman (de 2 broers en helden van het verhaal), Hanuman; de apenleider en Ravana, de demon.

 En dit is natuurlijk het koppel waar het hele stuk om draait: Rama en Sita! Allebei in de rol van hun leven :)

 In deze scène jaagt de boze stiefmoeder hen uit het paleis (daarom dat liesje ook snel loopt om de achtergrond van het paleis te vervangen)

 En dit zijn onze oudste meisjes die hun prachtdansje performden!

 Dit was de acrobatie act waarbij de aapjes zich helemaal mochten uitleven. Om één of andere reden durfden nu dubbel zoveel aapjes mee te doen tegenover het vorige optreden

 Prachtig geacteerd: Sita wordt ontvoerd op een vliegende koets (oftewel een pingpongtafel) terwijl de vogel haar probeert te redden, maar tevergeefs wordt neergestoken!

Al stervende spreekt de stervende vogel de hoofdacteurs toe. Dit ventje spreekt amper Engels, maar sprak zijn tekst zo duidelijk en trots uit. Ontroerend gewoon!

En hier zijn onze  twee founders: Liesje, de aap en Laura, de regisseuse.
Onze taak zit erop, maar we hebben ons rot geamuseerd en de kinderen zich zo mogelijk nog meer.

Bijschrift toevoegen

En dit zijn aaallleeee performers tesamen! Ze hebben het allemaal zo schitterend gedaan en iedereen heeft ervan genoten. Vandaag kwamen ze me zelfs vragen of we volgende week niet nog eens konden optreden. Ze zeiden ook dat ik zeeeeeker moet terugkomen volgend jaar om nog eens een show te maken.
Ook de oudere jongens zeiden dat ze ons zo dankbaar waren dat we hen hadden laten optreden voor een groot publiek en dat ze mochten doen wat ze wilden. Ze zeiden dat ze die kans anders nooit hadden gekregen.
En zo werd mijn hart vervuld.

Première van Rama en Sita

 Afgelopen zaterderdag (30 november) was het dan zover: de première van de theatershow!
Deze jongen speelde Ravana, de grote slechterik met meerdere hoofden.
Hij is normaal heel verlegen en hij zegt niet veel, maar in deze rol straalde hij!

 Dit was een deel van ons publiek. Shangrila Home met zijn kinderen kwam kijken en ook enkele mensen uit onze guesthouse. In totaal waren we met zo'n 50 man.
We hadden 50 stoelen besteld die om 12u zouden aankomen...
Om 14u begon de show en de stoelen waren er nog steeds niet! Gelukkig konden we improviseren met banken en kussens.
Om 14u15 kwam plots een truck met 50 stoelen aan..
Tjah, dan was het ni meer nodig natuurlijk!
Haaaa Nepal

 In de eerste scène moet Rama een boogwedstrijd winnen. Zoals je kan zien aan Rama, Sita, de koning en de vertelster hadden ze er het grootste plezier in. 

Rama acteerde zooo goed dat het net echt leek alsof het een loodzware boog was (wetende dat hij een uurtje voor de show snel met een tak en een stuk touw de boog zelf heeft gemaakt).

 Dit is ook een prachtige dansscène! Een week voor de show vertelden onze hoofdacteurs dat ze een dansje hadden gemaakt met elkaar.
Zo vertederend! En zo prachtig om te zien dat ze zelf initiatief nemen.

 Tijdens de generale repetitie weigerde onze Rama om nog te dansen, maar hier schitterde hij samen met zijn prinses!

 Dit zijn onze jongste meisjes die vol trots hun dansje toonden in prachtige kostuumpjes!

De jongens en meisjes van Marinka home hebben een kei cool bandje! Ze kunnen allemaal heel goed gitaar spelen en drummen. Ze vroegen een klein meisje van hun tehuis om uit het publiek te komen en een liedje te zingen, super tof

Het meisje in de blauwe sari greep net naast de rol van Sita (hebben ze onder elkaar overlegd hoor). Je zou het niet zeggen, maar in deze scène probeerde ze Sita te vermoorden. Al vonden al de acteurs dat toch wat lachwekkend.

Dit zijn de oudste meisjes van het tehuis. Zij brachten in Aladdin kostuums een dansje voor Sita.
Het meisje helemaal links was ook de verteller.

En dit is onze prachtige hoofdrolspeelster Juna als Sita terwijl ze in de magische cirkel zit

Dit is denk ik mijn favoriete scène. De kleinsten van Tiom Laura speelden de aapjes uit het apenleger. Samen met de jongens uit Marinka home deden ze allerlei acrobatie actjes op een graaf hip muziekje (tegenover alle typische Nepalese liedjes in het stuk). F-A-N-T-A-S-T-I-S-C-H!!!
Zo'n kleine ventjes en allemaal zo lening!

Hier moest het apenleger vechten tegen het leger van de slechterik met veel hoofden. Hilaaaaarisch om te zien! Ze leven zich allemaal heel hard in in hun rol, da's zeker. Om toch wat chaos te voorkomen, speelde Liesje de grote aap die hen aantikte wanneer ze moesten doodvallen.

Dit is de eindscène waarbije Rama de slechterik doodt. Die met zijn zalige staart en pofbroek is Hanuman, de apenleider.

Dit zijn de meisjes van Marinka home die een prachtig einddansje deden

En dit is onze Rajesh, dé zanger van Tiom Laura. Je merkte dat hij zenuwachtig was toen zijn stem af en toe de hoogte in schoot, maar hij heeft dat fantastisch gedaan.

En hier zie je mij rechts in kurta presenteren. De dames uit de naaiklas hadden een typisch Nepalese outfit voor me gemaakt (een kurta dus). Voor de eerste keer véél complimentjes gekregen van Nepalezen!

En op aanvraag van de kinderen eindigde het toneelstuk met de macarena gedanst door iieeedereeen tesamen; zowel door de kleine aapjes als de grote stoere bandmembers. En natuurlijk: Laura en Liesje die de Macarena in Nepal introduceerden.