Afgelopen zaterderdag (30 november) was het dan zover: de première van de theatershow!
Deze jongen speelde Ravana, de grote slechterik met meerdere hoofden.
Hij is normaal heel verlegen en hij zegt niet veel, maar in deze rol straalde hij!
Dit was een deel van ons publiek. Shangrila Home met zijn kinderen kwam kijken en ook enkele mensen uit onze guesthouse. In totaal waren we met zo'n 50 man.
We hadden 50 stoelen besteld die om 12u zouden aankomen...
Om 14u begon de show en de stoelen waren er nog steeds niet! Gelukkig konden we improviseren met banken en kussens.
Om 14u15 kwam plots een truck met 50 stoelen aan..
Tjah, dan was het ni meer nodig natuurlijk!
Haaaa Nepal
In de eerste scène moet Rama een boogwedstrijd winnen. Zoals je kan zien aan Rama, Sita, de koning en de vertelster hadden ze er het grootste plezier in.
Rama acteerde zooo goed dat het net echt leek alsof het een loodzware boog was (wetende dat hij een uurtje voor de show snel met een tak en een stuk touw de boog zelf heeft gemaakt).
Dit is ook een prachtige dansscène! Een week voor de show vertelden onze hoofdacteurs dat ze een dansje hadden gemaakt met elkaar.
Zo vertederend! En zo prachtig om te zien dat ze zelf initiatief nemen.
Tijdens de generale repetitie weigerde onze Rama om nog te dansen, maar hier schitterde hij samen met zijn prinses!
Dit zijn onze jongste meisjes die vol trots hun dansje toonden in prachtige kostuumpjes!
De jongens en meisjes van Marinka home hebben een kei cool bandje! Ze kunnen allemaal heel goed gitaar spelen en drummen. Ze vroegen een klein meisje van hun tehuis om uit het publiek te komen en een liedje te zingen, super tof
Het meisje in de blauwe sari greep net naast de rol van Sita (hebben ze onder elkaar overlegd hoor). Je zou het niet zeggen, maar in deze scène probeerde ze Sita te vermoorden. Al vonden al de acteurs dat toch wat lachwekkend.
Dit zijn de oudste meisjes van het tehuis. Zij brachten in Aladdin kostuums een dansje voor Sita.
Het meisje helemaal links was ook de verteller.
En dit is onze prachtige hoofdrolspeelster Juna als Sita terwijl ze in de magische cirkel zit
Dit is denk ik mijn favoriete scène. De kleinsten van Tiom Laura speelden de aapjes uit het apenleger. Samen met de jongens uit Marinka home deden ze allerlei acrobatie actjes op een graaf hip muziekje (tegenover alle typische Nepalese liedjes in het stuk). F-A-N-T-A-S-T-I-S-C-H!!!
Zo'n kleine ventjes en allemaal zo lening!
Dit is de eindscène waarbije Rama de slechterik doodt. Die met zijn zalige staart en pofbroek is Hanuman, de apenleider.
Dit zijn de meisjes van Marinka home die een prachtig einddansje deden
En dit is onze Rajesh, dé zanger van Tiom Laura. Je merkte dat hij zenuwachtig was toen zijn stem af en toe de hoogte in schoot, maar hij heeft dat fantastisch gedaan.
En hier zie je mij rechts in kurta presenteren. De dames uit de naaiklas hadden een typisch Nepalese outfit voor me gemaakt (een kurta dus). Voor de eerste keer véél complimentjes gekregen van Nepalezen!
En op aanvraag van de kinderen eindigde het toneelstuk met de macarena gedanst door iieeedereeen tesamen; zowel door de kleine aapjes als de grote stoere bandmembers. En natuurlijk: Laura en Liesje die de Macarena in Nepal introduceerden.
Dag Laura,
BeantwoordenVerwijderenIk heb nog nooit gereageerd op al jouw foto's en berichtjes op deze site, maar ik volg uw avonturen al op de voet sinds dag 1 dat je vertrok!
Ik wou nu toch even zeggen dat ik het echt bewonderenswaardig vind wat je daar allemaal doet met die kinderen. De vreugde straalt af van hun gezichten en ook jij straalt voortdurend. Het is duidelijk dat je je daar met hart en ziel inzet en dat je geniet! Dit is niet voor iedereen weggelegd, je moet een sterke persoonlijkheid zijn om dag in dag uit nieuwe energie te vinden om het beste in die kindjes èn jezelf boven te halen!
Ik ben dan ook echt trots op u en wens u nog het àllerbeste in de laatste weken daar!
En... ik ben zéér blij dat mijn broer iemand als u is tegengekomen!
Vele groetjes,
Tine
Hey Tine
BeantwoordenVerwijderenWauw zeg, wat een prachtig bericht. Dat zal ik nog lang koesteren.
Het kost inderdaad verschrikkelijk veel energie (wetende dat ik hier zo'n 40 tot 50 uur per uur werk per week), maar elke minuut is de moeite. Als je met zo'n schatten van kinderen werkt, gaat dat ook vanzelf. Het meest dankbare publiek dat ik ooit in mijn leven zal hebben gehad. Het zal nog hard worden in België om met rotverwende kindjes te werken.
Ik ga ze met hart en ziel missen, maar ik kijk al wel uit naar mijn terugkomst om mijn teerbeminde vriend en zijn familie terug te zien! Ik zal eens een schone powerpoint presentatie geven met kerstmis ;)
Groetjes vanuit het zonnetje